De twaalf stammen van
Hattie, het debuut van Ayana Mathis, is een bijzonder verhaal over de
zwarte Hattie Shepherd, haar elf kinderen en kleinkind.In 1925 overlijden in de armen van de 17-jarige Hattie haar
twee baby’s als gevolg van een longontsteking. Het maakt iets stuk in haar,
waardoor ze niet liefdevol, maar streng en onaardig is voor de negen kinderen
die volgen. Ze voert een dagelijkse strijd om alle hongerige magen te kunnen
vullen want van August, haar man en vader van tien kinderen hoeft ze niets te
verwachten. Hij geeft het schaarse geld uit in jazzclubs aan drank en vrouwen.Hattie’s leven wordt chronologisch beschreven vanuit het
perspectief van haar (klein)kinderen. Ieder hoofdstuk gaat over een levensbepalend
moment uit het leven van een kind, geeft een blik op Hattie’s leven en daarnaast
de mening van het betreffende (klein)kind over Hattie. Daartussendoor schetst
Mathis een uniek tijdsbeeld van zwart Amerika. Het historisch kader waarin
Mathis op deze manier het verhaal plaatst, geeft De twaalf stammen van Hattie extra betekenis en diepgang.Mathis had van Hattie een zwarte engel kunnen maken, een
perfecte moeder en echtgenoot. Haar kinderen hadden, als dit een Disney-verhaal
was, gesterkt door tegenslag en gebrek aan liefde, gevochten om zo hoger op de
maatschappelijke ladder terecht te komen. Juist omdat Mathis dit niet heeft
gedaan, wint het verhaal aan realisme en overtuigingskracht. De valkuil van
sentimentaliteit heeft Mathis gelukkig weten te vermijden. Het harde realisme
maakt De twaalf stammen van Hattie
tot een aangrijpend, meeslepend en heftig verhaal.
Deze recensie is gepubliceerd in BOEK nr. 6 jaargang 11 november/december 2013.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten